Concertverslagen
|
Birds of Chicago – 3 februari ’14 NiXenMeeR Enschede Sinds enige tijd worden er op maandagavonden ook
regelmatig optredens verzorgd in NiXenMeeR in Enschede. Zo
ook maandag 3 februari toen we in een tamelijk volle zaal de
Amerikaanse formatie ‘Birds of Chicago’ mochten verwelkomen.
Eigenlijk moet ik zeggen ‘duo’ want het bestaat uit Allison
Russell en J.T. Nero en feitelijk klopt zelfs dát niet
helemaal aangezien ze hun 5 weken oude dochtertje bij zich
hadden. Het is dan ook hun eerste tour met z’n drieën.
Hoe dan ook, deze avond werden ze bijgestaan door Bart de Win op toetsen en Will Waghorn op drum en percussie en er werd maar meteen à capella gestart. Dan ben je binnen een minuut volkomen onder de indruk van de mooie, warme en melodieuze stem van Allison! Daarna volgt ‘Sugar Dumpling’ van hun debuutalbum ‘Birds of Chicago’ uit 2012 en mogen ze alle vier meedoen. Wonderlijk om te horen hoe mooi de ietwat hese, soms wat rauwe stem van J.T. Nero past bij de stem van Allison. Will en Bart zorgen voor een beheerste maar intensieve en passende begeleiding zodat er een zeer soepel geheel ontstaat. Na ‘Flying Dreams’ – overigens één van mijn favoriete nummers van het album en dat Allison nog speelt met ukelele - volgt ‘Prairie Lullaby’ waarbij deze muzikale dame een klarinet hanteert. Ook hier: harmonieus, ingetogen en passend in de setting. Normaal wil ik wel eens wat nerveus worden van zo’n ding, maar hier paste alles naadloos in elkaar. Hetzelfde geldt voor de banjo waarmee dit multi-talent even later in handen staat. De baby moest wat te drinken
hebben en ook J.T. gaf aan dat-ie dorst had – al vermoed ik
dat de baby geen whisky te drinken heeft gehad, dus even
pauze. Set twee begon met ‘Cannonball’ en even later hoorden
we ‘Sans Souci’ wat voor mij ook weer een hoogtepunt van de
avond was. Bart de Win had voor de gelegenheid de accordeon
omgehangen en dit Franstalige aanstekelijke wijsje klonk
live nog een stuk mooier dan op de cd. En dáár klinkt ’t al
mooi! Nog zo’n
mooi nummer, ‘Galaxy Ballroom’, opgedragen aan de sterfdag,
30 december, van haar Oma en tegelijk de geboortedag van hun
dochter. Wel even een kippenvelmomentje. Gelukkig is het een
lekker langzaam dansbaar liedje en dat nodigde een stel uit
om de dansvloer op te zoeken. Daar was Allison op haar beurt
zo blij mee dat ze een cd’tje mochten uitzoeken! Top!
Verder hoorden we
o.a. nog Humbolt Crows en Trampoline waarna het publiek ze
beloonde met een verdiende staande ovatie. Dat kon niet
anders dan bekroond worden met een toegift en wel het
prachtige ‘Love kills shadows
Kortom, weer een optreden voor de geschiedenisboekjes of, zoals we hier vaak zeggen: linkerrijtje, bovenste helft! Overigens was de band zelf ook behoorlijk onder de indruk, getuige de opmerking van J.T. Nero ‘this place feels like home to us…’ Dat mag rustig worden uitgelegd als een compliment naar NiXenMeeR, hoe beter de artiesten zich voelen, hoe mooier ze spelen! |
