Keep the blues alive

Concertverslagen

        Verslag Ribs & Blues 2015
Door: Cigarbox Henri
Foto's Harrie Huisman


Ribs & Blues 2015 Onovertroffen veel bezoekers


RAALTE- Een zonovergoten eerste Pinksterdag en een qua zon een iets minder mooie tweede
Pinksterdag trokken veel publiek naar Raalte. Want op deze dagen konden de bezoekers van een van de
grootste gratis toegankelijke blues en roots festivals van Nederland, genieten van onder andere de
fijnste Barbecue gerechten, theater, het ‘Kidsadventure land’ en natuurlijk: Muziek.

Al deze ingrediënten waren ruimschoots aanwezig voor weer een zeer geslaagde editie, die de vorige avond al begon met
optredens van Focus Candy Dulfer, Within Temptation en Jett Rebel. Op eerste en tweede pinksterdag
waren er maar liefst 21 verschillende topacts, die verdeeld over de 2 overdekte podia een zeer brede mix
van roots, rock, boogie en natuurlijk blues over het publiek uitserveerden. Aan de nog jonge, maar zeer
getalenteerde Leif de Leeuw de eer om eerste Pinksterdag te openen op Mainstage. Leif speelt zelfs al
zalen in Amerika vol en heeft het afgelopen jaar zelfs nog de Dutch Blues Challenge gewonnen.

Spinrock
van CDA-diva Sabine Uitslag, speelde wat minder the blues maar wel heerlijke rock. Het zeer
vernieuwende, internationale Blues Pils, moest helaas door stemproblemen verstek laten gaan, maar
werd waardig vervangen door de Amerikaanse gitaar virtuoos Ryan McGarvey. De alom bekende Neder
blues en - roots artiesten Ruben Hoeke en het trio T-99, hadden door het mooie weer de tent niet
helemaal vol, maar heel veel publiek was wel speciaal voor hen gekomen. De Nederlandse Dynamite
Bluesband wisten het publiek handig om hun vinger te winden met hun kijk op blues.

Uit Amerika was ‘the boogieman from Hell’( en dat ligt in Michigan) Michael Katon gelukkig weer eens in Nederland, die
samen met de Nederlands blues gitarist Rob Orlemans en zijn band, de keiharde Detroit boogie van
Katon speelden. Met het nummer “Hear me Calling” brachten ze op het eind een ode aan de helaas
overleden Woodstock legende Alvin Lee. Alvin had een paar jaar geleden zelf ook nog op Ribs & Blues
gestaan.

Waardige afsluiter op het Maistage was de legendarische Eric Burdon van the Animals , die veel
publiek trok en op bijna 75-jarige leeftijd nog steeds zijn protest boodschappen op diverse podia laat
horen. Op het kleinere Delta Stage ook al een zeer uiteenlopend en internationaal gezelschap en was er
te genieten van Little Hurricane, dat uit drumster Celeste Spina en zanger/gitarist Anthony Catalone
bestaat en dus zonder bassist een zeer vuig rock duo vormt. De zeer verrassende Dan Owen (UK) klonk
onder de heerlijke geuren van de diverse Barbecue stands, rauw, authentiek en heerlijk smerig. Verder
liet de blonde

Joanne Shaw Tailor (UK) horen dat ze op haar Telecaster en Les-Paul gitaren de absolute
meesteres is, want voor zowel snelle solo’s als een gevoelige balad, draaide ze haar hand niet om.

Een band die sinds 3 jaar bestaat is het Amsterdamse My Babe, dat de afsluiting mocht doen op Delta Stage.
Met alleen een zelfgebouwde, zogenaamde stand-up snarige Diddley Bow, openden gitarist Daniel de
Vries en drummer Joost van Dijck hun set. Toen even later de schaarsgeklede zangeres Cato van Dijck
het podium opkwam en baslijnen op de gitaar begon te spelen, stond de crowd helemaal perplex van de
op oude blues en funk geïnspireerde voodo sound. Zelf noemen ze het Delta, trance, Louisana dub, indie
funk, waarmee ze zelfs al als support act van Seasick Steve hebben gefungeerd. Op dag 2 scoorde de uit
Denemarken afkomstige opener Reverend Shine Snake Oil Co. met hun bezwerende soud en african

beat, gelijk al hele hoge ogen. Zeker toen op een gegeven moment de zanger van het podium afsprong
om het publiek op te jutten, oogstten ze veel appalus van ditzelfde publiek dat zich graag liet opwarmen
door deze band. The Brew op Mainstage was weer een heel ander caliber. Deze band was al eens eerder
op Ribs & Blues te zien en voor velen een gelukkig weerzien. De jonge zanger / meester gitarist, een
jonge drummer en de vader van de drummer op de basgitaar, wisten de tent, die het muzikale geweld

eerst iets gelaten over zich een lieten gaan later goed te overtuigen.
De virtuoze solo op de drum op het
eind werd met veel gejuich ontvangen. Roots country muziek kwam van de Canadese Daniel Romano,
die speciaal per boot naar Europa was gereist. Deze ietwat sstoïcijnse gitarist noemt zijn muziek zelf
meer mosey dan country. Het bluesrock 5-tal Rusty Apollo gooide heerlijk vuige bluesrock met vette
harmonica de tent in. ‘Mud’ Morganfield , de oudste zoon van Muddy Waters - en er ook nog eens
precies op leek-, kwam geheel in wit pak op. Deze grootmeester had de tent helemaal vol en bracht een
ode aan de onlangs overleden BB King.

Mud Morganfield en band zorgden voor het broodnodige, pure
blues gehalte. De begeleidingsband bevatte zelfs leden van van de band van zijn vader. Hilariteit was er
toen de panist met z’n voeten het ritme en met de handen de solo speelden. Bij het afsluitende I’m a
man, had je echt het gevoel dat Muddy nog steeds ‘still alive’ en onsterfelijk is. De Amerikaanse
Reverend Peyton’s Big Dam’n band had de tent zelfs bij de soundcheck al op z’n kop staan. Dit circus act
achtige 3-tal, bestaande uit de gebroeders

Peyton op drum en gitaar en de vrouw van de zanger/gitarist
op wasbord waren de publieks lieveling van de 2e dag. Een concert van hen is altijd een absolute
blevenis.

De Amerikaanse zeer grote en zware Popa Chuby was de afsluiter van Ribs & Blues 2015. Deze
gitaarbeul doet tegenwoordig zittend zijn werk, maar speelt er absoluut geen noot langzamer om. Een
naar eigen zeggen zeer tevreden voorzitter van Ribs & Blues keek terug op een zeer geslaagde editie,
waarbij zelfs op eerste Pinksterdag de poort nog even dicht moest omdat het maximale aantal bezoekers
bereikt was!