-
Verslag
Ribs & Blues 2015
- Door:
Cigarbox Henri
- Ribs & Blues 2015 Onovertroffen veel bezoekers
RAALTE- Een zonovergoten eerste Pinksterdag en
een qua zon een iets minder mooie tweede Pinksterdag
trokken veel publiek naar Raalte. Want op deze dagen
konden de bezoekers van een van de grootste gratis
toegankelijke blues en roots festivals van Nederland,
genieten van onder andere de fijnste Barbecue
gerechten, theater, het ‘Kidsadventure land’ en
natuurlijk: Muziek.
Al deze ingrediënten waren
ruimschoots aanwezig voor weer een zeer geslaagde
editie, die de vorige avond al begon met optredens
van Focus Candy Dulfer, Within Temptation en Jett Rebel.
Op eerste en tweede pinksterdag waren er maar liefst
21 verschillende topacts, die verdeeld over de 2
overdekte podia een zeer brede mix van roots, rock,
boogie en natuurlijk blues over het publiek
uitserveerden. Aan de nog jonge, maar zeer
getalenteerde Leif de Leeuw de eer om eerste Pinksterdag
te openen op Mainstage. Leif speelt zelfs al zalen
in Amerika vol en heeft het afgelopen jaar zelfs nog de
Dutch Blues Challenge gewonnen.
Spinrock van
CDA-diva Sabine Uitslag, speelde wat minder the blues
maar wel heerlijke rock. Het zeer vernieuwende,
internationale Blues Pils, moest helaas door
stemproblemen verstek laten gaan, maar werd waardig
vervangen door de Amerikaanse gitaar virtuoos Ryan
McGarvey. De alom bekende Neder blues en - roots
artiesten Ruben Hoeke en het trio T-99, hadden door het
mooie weer de tent niet helemaal vol, maar heel veel
publiek was wel speciaal voor hen gekomen. De
Nederlandse Dynamite Bluesband wisten het publiek
handig om hun vinger te winden met hun kijk op blues.
Uit Amerika was ‘the boogieman from Hell’( en
dat ligt in Michigan) Michael Katon gelukkig weer eens
in Nederland, die samen met de Nederlands blues
gitarist Rob Orlemans en zijn band, de keiharde Detroit
boogie van Katon speelden. Met het nummer “Hear me
Calling” brachten ze op het eind een ode aan de helaas
overleden Woodstock legende Alvin Lee. Alvin had een
paar jaar geleden zelf ook nog op Ribs & Blues
gestaan.
Waardige afsluiter op het Maistage was
de legendarische Eric Burdon van the Animals , die veel
publiek trok en op bijna 75-jarige leeftijd nog
steeds zijn protest boodschappen op diverse podia laat
horen. Op het kleinere Delta Stage ook al een zeer
uiteenlopend en internationaal gezelschap en was er
te genieten van Little Hurricane, dat uit drumster
Celeste Spina en zanger/gitarist Anthony Catalone
bestaat en dus zonder bassist een zeer vuig rock duo
vormt. De zeer verrassende Dan Owen (UK) klonk onder
de heerlijke geuren van de diverse Barbecue stands,
rauw, authentiek en heerlijk smerig. Verder liet de
blonde
Joanne Shaw Tailor (UK) horen dat ze op
haar Telecaster en Les-Paul gitaren de absolute
meesteres is, want voor zowel snelle solo’s als een
gevoelige balad, draaide ze haar hand niet om.
Een band die sinds 3 jaar bestaat is het Amsterdamse My
Babe, dat de afsluiting mocht doen op Delta Stage.
Met alleen een zelfgebouwde, zogenaamde stand-up snarige
Diddley Bow, openden gitarist Daniel de Vries en
drummer Joost van Dijck hun set. Toen even later de
schaarsgeklede zangeres Cato van Dijck het podium
opkwam en baslijnen op de gitaar begon te spelen, stond
de crowd helemaal perplex van de op oude blues en
funk geïnspireerde voodo sound. Zelf noemen ze het
Delta, trance, Louisana dub, indie funk, waarmee ze
zelfs al als support act van Seasick Steve hebben
gefungeerd. Op dag 2 scoorde de uit Denemarken
afkomstige opener Reverend Shine Snake Oil Co. met hun
bezwerende soud en african
beat, gelijk al hele
hoge ogen. Zeker toen op een gegeven moment de zanger
van het podium afsprong om het publiek op te jutten,
oogstten ze veel appalus van ditzelfde publiek dat zich
graag liet opwarmen door deze band. The Brew op
Mainstage was weer een heel ander caliber. Deze band was
al eens eerder op Ribs & Blues te zien en voor velen
een gelukkig weerzien. De jonge zanger / meester
gitarist, een jonge drummer en de vader van de
drummer op de basgitaar, wisten de tent, die het
muzikale geweld
eerst iets gelaten over zich een
lieten gaan later goed te overtuigen. De virtuoze
solo op de drum op het eind werd met veel gejuich
ontvangen. Roots country muziek kwam van de Canadese
Daniel Romano, die speciaal per boot naar Europa was
gereist. Deze ietwat sstoïcijnse gitarist noemt zijn
muziek zelf meer mosey dan country. Het bluesrock
5-tal Rusty Apollo gooide heerlijk vuige bluesrock met
vette harmonica de tent in. ‘Mud’ Morganfield , de
oudste zoon van Muddy Waters - en er ook nog eens
precies op leek-, kwam geheel in wit pak op. Deze
grootmeester had de tent helemaal vol en bracht een
ode aan de onlangs overleden BB King.
Mud
Morganfield en band zorgden voor het broodnodige, pure
blues gehalte. De begeleidingsband bevatte zelfs
leden van van de band van zijn vader. Hilariteit was er
toen de panist met z’n voeten het ritme en met de
handen de solo speelden. Bij het afsluitende I’m a
man, had je echt het gevoel dat Muddy nog steeds ‘still
alive’ en onsterfelijk is. De Amerikaanse Reverend
Peyton’s Big Dam’n band had de tent zelfs bij de
soundcheck al op z’n kop staan. Dit circus act
achtige 3-tal, bestaande uit de gebroeders
Peyton op drum en gitaar en de vrouw van de
zanger/gitarist op wasbord waren de publieks
lieveling van de 2e dag. Een concert van hen is altijd
een absolute blevenis.
De Amerikaanse zeer
grote en zware Popa Chuby was de afsluiter van Ribs &
Blues 2015. Deze gitaarbeul doet tegenwoordig
zittend zijn werk, maar speelt er absoluut geen noot
langzamer om. Een naar eigen zeggen zeer tevreden
voorzitter van Ribs & Blues keek terug op een zeer
geslaagde editie, waarbij zelfs op eerste
Pinksterdag de poort nog even dicht moest omdat het
maximale aantal bezoekers bereikt was!
|